Merhaba Emek Dostları,
6.sayıyla yine gözlerinizin hizasındayız.... İnsanlığın tüketim aracı olarak sunulduğu dünyamızda biz gene sanat cephesinden insanca bir yaşam, insanca bir düzen için bayrağı yukarılara çekme çabasındayız... Yarına umudumuz, insana sevgimiz, yaşama tutkumuz, yüreğimizde inancımız, haksızlığa patlayan öfkemiz, beynimizde bilimle biçimlenen bilincimiz, her türlü baskı ve işkenceye “offf!” dedirtmeyen sabrımız, bizi biz eden onurumuz var olduğu sürece bu çabamız sürecek, yeniden sosyalist gerçekçiliği haykıran sesimiz daha da gürleşecek.
Kör dumanların savrulduğu yaşamın sarp dönemeçleri bizleri kaosları içine çekmeye çabalarken, ak ve kara, yalan ve gerçek, yanlış ve doğru terazileri harıl harıl düşünce üretiyor. Bağnazlık tüketiyor.
Bir yandan bozulan dengeler, bizleri de, ülkemizi de çarkları arasına çekme hevesindeyken, bir şeyler var ki çarkları sıkıştırıyor; istediği gibi duygularımızı, düşüncelerimizi öğütemiyor. Ne kadar yağlansa da oynak yerleri, zorlanıyor çark, rahat dönemiyor, duygu ve düşüncelerimizi dönüştüremiyor.
Nedir, düzenin ve düzensizliğin çarklarını zorlayan güç?
Umuttur birisi. Arzuların gün doğrusu yelinden gönlümüzün ortancalarını okşar.
Sevgidir birisi. Karanfil düşlerimizin hedefini arayan özlem başlıklı peri bacası.
Tutkudur birisi. Gül sağanağından şemsiye açmadan, gönül köprüsünden süzülen aşk bulvarına çıkan son kavşak.
İnançtır birisi. Zulüm zincirinin sarkacından boşanan kavun içi gölgelerin pembemsi uç veren kandili.
Öfkedir birisi. Deli çaylar gibi gönül dağlarından boşanan, yankısız gecelerin kulağında çalan gonk.
Bilinçtir birisi. Beynin yeğin kıvrımlarından dolana dolana doğan, ebemkuşağından yüreğe dolan pusula.
Sabırdır birisi. Kuşatılan yıldızların bumeranglarını geri dönemeden tutan ve sardunya dalına destek kılan isyan.
Onurdur birisi. Kuşatmalardan süzdüğü direnci, bahar doruklarına tırmandıran kardelen.
İşte, filizkıran fırtınasındaki düşlerimizi, komaya düşen hasretlerimizi düzensizliğin yağlı çarklarına kaptırmaksızın ayakta dimdik yaşatan burçlarımız... EMEĞİN SANATI, bu burçlara ses veriyor, sesini katacak ses arıyor..........
ALİ ZİYA ÇAMUR
BU SAYININ SAVSÖZÜ
SENTETİK ŞİİR, sese önem verir; ORGANİK şiir, ritme.
SENTETİK şiir, şiirin temel öğesi olarak kelimeyi görür, yapıya tapınır; ORGANİK şiir, duyarlık zeminine bağlanır, yapıyı infilâk ettirir.
SENTETİK şiirin geleneği Divan'dır; ORGANİK şiirin geleneği ise hakir görülen Halk Şiiri.
SENTETİK şiir, akılla yapar; ORGANİK şiir, sezgiyle.
SENTETİK şiir, başka şiirleri kendine zemin alır; ORGANİK şiir, yaşantıların rastlantılarına dayanır.
SENTETİK şiir, kapalıdır; ORGANİK şiir, anlamın su gibi yayılmasını ister. OSMAN ÇAKMAKÇI
YAŞAM VE SANATTA
15 GÜNÜN İZDÜŞÜMÜ...
BEHİÇ AŞÇI VE DİĞER AÇLIK GREVİNE GİRENLERİN EYLEME ARA VERMELERİYLE ANKARA ABDİ İPEKÇİ PARKININ ORTASINDAKİ HEYKEL ÖNÜNDE
DİRENİŞ YAPAN TAYADLILAR DA DİRENİŞİNİ BİTİRDİ...
TAYADlılar 1231 gün önce başlattıkları oturma eylemine 27 Ocak akşamı yaptıkları basın açıklamasıyla son verdiler.
F tipi cezaevlerinde, evlatlarının tecrit koşullarında ölümüne seyirci kalmamak için 1231 gün önce Ankara’da Abdi İpekçi Parkı’nı mekan eden TAYADlılar, mekanlarını şimdilik terk ettiler. Park’ın simgesi haline gelen “havaya açılmış el” heykelini sabunlu sularla temizleyerek Ankaralıya bırakan TAYADlılar, tecrit tamamen kalkana kadar mücadelenin süreceğini ifade ettiler.
“F tipi cezaevlerinde tecritin sona ermesini sağlamak, evlatlarının ölümlerini durdurmak” için TAYADlılar, 16 Eylül 2003’de Abdi İpekçi Parkı’nda, “on günlük çadır” eylemi yapmak istediler. Ancak Ankara Valiliği’nin çadıra izin vermemesi, polisin de yaka paça gözaltına almasıyla sürekliliğe dönüşen TAYADlıların oturma eylemi, 123’üncü ölüm olmadan sona erdi. Oturma eylemi başladığında ölüm orucunda yaşamını yitirenlerin sayısı 107 idi. Onlar “yeni ölümler olmasın” derken, 122’inci ölümün acısını da yüreklerinde hissederek, oturmayı sürdürdüler. Bu kez “123’üncü ölüm olmasın” diye seslerini yükselten TAYADlılar, 1231 günü, yani yaklaşık 3,5 yılı Abdi İpekçi Parkı’nda, el heykelinin altında geçirdiler.
Yazın sıcağında, kışın dondurucu soğunda ayrılmadıkları Abdi İpekçi’den, el heykelinin altından, “tecriti kaldırın, ölümleri durdurun”, “Cezaevlerinde 122 insan öldü duydunuz mu?” diye görmeyen gözlere, duymayan kulaklara, hissiz yüreklere seslendiler. Avukat Behiç Aşçı’nın 5 Nisan 2006’da başlattığı ölüm orucu, arkasından Sevgi Saymaz ve Gülcan Görüroğlu’nun ölüm oruçlarıyla, tecriti Türkiye’nin gündemine oturtan TAYADlılar, Adalet Bakanlığı’nın genelgesini adım sayarak, bir basın açıklamasıyla 1231 günlük Abdi İpekçi eylemi meşalelerin aydınlattığı bir ortamda, atılan sloganlarla, söylenen türkülerle 'şimdilik' kaydıyla sona erdi.
DİKMEN HALKI RANTA KARŞI İNSANCA YAŞAM İÇİN DİRENİYOR!..
2 Şubat günü dozerlerle ve panzerlerle karlı dikmen yollarına dayanan Büyükşehir Belediye Başkanı İ.Melih Gökçek, Dikmen halkının müthiş direnişiyle karşılaşınca sarsıldı. Amacı “Kentsel Dönüşüm Projesi” çerçevesinde gecekonduları yıkarak buralara lüks daire ve villalar dikmekti... İ.Melih Gökçek kış ortasında sokağa atmaya çalıştığı Dikmen Vadisi halkının direnişini "ideolojik" olarak değerlendirmişti. Dikmenlilerin bu fotoğrafları bu direnişin "ideolojisi"ni açıkça gösteriyor: Başını sokacak bir ev yani barınma hakkı ve insanca yaşam... Peki Gökçek'in "ideoloji"si ne? Gecekondulara savaş, zenginlere rant!
BEKSAV YÖNETİCİSİ HACI ORMAN ÖNCE ESRARENGİZ BİÇİMDE KAÇIRILDI,
SONRA SERBEST BIRAKILDI...
31 Ocak günü İstanbul Kadıköy'de kaçırılırcasına gözaltına alınan BEKSAV Yönetim Kurulu Başkanı Hacı Orman, 2Şubat günü çıkarıldığı Beşiktaş Ağır Ceza Mahkemesi'nce serbest bırakıldı.
Gözaltı süresi içinde, yurdun her yanında kendisi için dayanışma kampanyaları ve gösteriler düzenlenen BEKSAV Yönetim Kurulu Başkanı, Sanat ve Hayat Dergisi Genel Yayın Yönetmeni gazeteci Hacı Orman, 7 Şubat günü bir basın açıklaması yaptı. Kendisinin hakkında yakalama kararı olduğu ve BEKSAV’ın abluka altında bulunması nedeniyle basın açıklamasına katılamadı. Hacı Orman’ın kaleme aldığı basın açıklaması metnini, Tutuklu Gazetecilerle Dayanışma Platformu Sözcüsü Necati Abay okundu:
“Değerli arkadaşlar,
Aşağıdaki metnin epey uzun olduğunu biliyorum. Okudukça gereksiz olmadığını anlayacağınızı umuyorum. Sabrınızı ve hoşgörünüzü rica ediyorum.
Basına ve Kamuoyuna,
31 Ocak Çarşamba günü saat 13.15’te gözaltına alındım. Gözaltına alınış saatim kayıtlara 14.15 olarak geçirildi. Yakınlarımın gözaltına alındığımdan bazı görgü tanıklarının anlatımıyla haberdar olduğunu, bu anlatımların Özgür Radyo’nun 14.00 haber bülteninde yer aldığını sonradan öğrendim.
Gözaltına alınış şeklim şöyle oldu: Kadıköy İskele’de kırmızı ışıkta beklerken içinde bulunduğum ticari taksinin kapısı bir anda açıldı ve iki kişi beni araçtan dışarı çekerek montumu başıma doğru geçirmeye çalıştılar ve beni sürüklemeye başladılar. Ellerinden kurtularak adımı ve çalıştığım kurumu yüksek sesle birkaç defa üst üste çevreye duyurdum. 5-6 kişi bir yandan ağzımı kapatmaya, diğer yandan sürüklemeye devam ettiler. Beni sürükleyerek bir kamyonete bindirmeye çalıştılar. Uzun süre boğuştuk. Bir ara ellerinden sıyrılarak koşmaya başladım. Ancak birkaç adım sonra ön taraftan başka iki kişi üstüme saldırarak beni yeniden tuttu. Bağırmaya devam ettim. Çevrede biriken insanlara BEKSAV’a ve İnsan Hakları Derneği’ne haber vermelerini istedim. Ellerimi kelepçelediler ve sürükledikleri yerde bekleyen otomobillerden birinin arka kısmına bindirdiler. Başımı koltuğun altına bastırarak üstüme oturdular ve etrafımı görmemi engellediler. Yarım saat sonra araçtan indirerek bir benzin istasyonunun arka tarafına götürdüler. Burada ellerimi çözüp kelepçeyi arkadan bağlayarak bana vurmaya başladılar. Kendimi savunmam üzerine yere yatırdılar ve içlerinden biri pantolon kemerini çözerek ayaklarımı da bağladı. Etrafta kimse yoktu. Bana JİTEM elemanı olduklarını, JİTEM’i bilip bilmediğimi, üstüme beton dökeceklerini, cesedimi kimsenin bulamayacağını söylediler. “Sen ermeni tohumusun, üstüne beton dökmeye gidiyoruz” dediler. Ellerim ve ayaklarım bağlı şekilde yeniden arabaya bindirdiler. Araçta dört kişiydiler. Şefleri olduğunu sandığım kişi, bir yerleri arayarak “Abi, ermeni tohumunu yakaladık. Bağırdı, halkı galeyana getirdi. Bunu halkın önüne atıp linç mi edelim, kendimiz mi halledelim” diye sordu. Daha sonra dönüp bana yeniden vurmaya, küfürler savurup tehdit etmeye devam etti. Kendilerine “şu anda suç işliyorsunuz, ama madem ne yaptığınızı çok iyi biliyorsunuz, öyleyse elinizden geleni ardınıza koymayın” dedim. Bunun üstüne yanımda oturan kişilerden biri başımı yeniden koltuğun altına sıkıştırıp üstüme oturdu. Bir saat sonra büyükçe bir garajın içinde beni araçtan indirdiler. “Hadi şimdi de bağırsana” diye bağırarak tekrar vurmaya başladılar. Bana “bir tercih yap, kurşunla mı ölmek istersin, iple mi? Hrant Dink gibi mi olsun, Saddam gibi mi” diyerek vurmaya devam ettiler. Ayaklarımı çözdüler ve arabaya yeniden bindirip “seni diri diri gömmeye götürüyoruz” dediler. Birkaç dakika sonra gene bir garaja girdik. Sanıyorum ki, aynı garajın bir başka girişinden ulaşılan daha iç bir noktasıydı. Orada bekleyen başka sivil ve telsizli kişiler vardı. Araçtan indik. Bekleyen kişiler, bana adımla seslenerek “hoş geldin” dediler. Hoş bulmadığımı söyledim, “hepiniz katilsiniz” dedim. Beni getiren kişilerin şefi üstüme yürüyerek küfürler savurunca, bekleyen kişiler müdahale etti ve “tamam beyler, teşekkür ederiz, siz gidebilirsiniz” dediler. Garajdan açılan küçük bir kapıdan geçirilerek geniş bir koridora girince, kısa sürede, İstanbul Emniyet Müdürlüğü’nde olduğumu anladım. Beni Terörle Mücadele Şubesi’nin sorgu odasına götürdüler ve gözaltına alınma işlemlerimi yapmaya başladılar.
"Değerli arkadaşlar,
Gözaltında bulunduğum 48 saatlik sürenin büyük bölümünde sorgu odasında tutuldum. Burada daha çok “sol iki kısmı görevlileri” olduğunu söyleyen kişilere muhatap oldum. Ancak zaman zaman kendini “sağ terör”veya “sol terör” görevlisi olarak tanıtan kişilerce de sorgulanmaya çalışıldım. Bazen de şube müdürü olduğunu belirten tek tek kişilerin soru ve konuşmalarıyla karşılaştım. Bu süre içerisinde bana saygılı, nazik ve özenli davrandılar. Kişiliğime ve kimliğime saygı duyduklarını söylediler. Beni gözaltına alan kişilerle bağlantıları olmadığını, yakalama ekipleri ile sorgu ekiplerinin ayrı olduğunu iddia ettiler. Beni gözaltına alan kişiler hakkında suç duyurusunda bulunabileceğimi, onların da İstanbul Emniyet Müdürlüğü bünyesinde çalıştıklarını, zaten yakalama tutanağının altında yaka numaralarının mevcut olduğunu, bu tarz bir yakalama biçiminden kendilerinin de rahatsızlık duyduğunu, polisin artık değiştiğini, böyle uygulamaların münferit olduğunu, densizlik olduğunu vs. söylediler. Bunları inandırıcı bulmadığımı belirtince de “büyütülecek bir şey yok. Seni daha önce getirmek istedik, sen kaçtın. Seni buraya getiren ekip de yeniden kaçmaman için böyle bir yakalama şekli düşünmüş, ama yanlış yapmışlar, istersen şikayette bulunabilirsin” dediler ve konu her gündeme gelişinde aynı şeyi tekrarladılar.
Sorgu boyunca terörle mücadele şubesi polisleri, 8- 21 eylül operasyonunun yanı sıra, BEKSAV’ın çalışmaları, benim kişisel yaşamım hakkında açıklamalar yaptılar; Hrant Dink suikastı ve soruşturması konusunda değerlendirmelerde bulundular;Yaşar Kemal, Orhan Pamuk, Şanar Yurdatapan, Eren Keskin, Osman Baydemir, Mehmet Bekaroğlu, Akın Birdal, gibi kültür ve siyaset dünyasından insanlar hakkında yorumlar yaptılar; Hasan Ocak ve Süleyman Yeter’le ilgili izahatlara giriştiler. Bunların bir bölümünün son derecede önemli olduğunu düşünüyor, kamuoyuyla paylaşma gereği duyuyorum. Kısaca bilginize sunacağım bölümleri şunlardır:
1) BEKSAV’ın çalışmalarıyla ilgili olarak: Polis fezlekesi, BEKSAV Sinema Atölyesi’nin çektiği ve benim de sanat danışmanı olarak görev aldığım Kazım Koyuncu belgeselinin örgütsel talimat çerçevesinde çekilmiş olduğunu ileri sürmekte, bunu BEKSAV’ın ve benim yasadışı örgütle bağlantılı olduğum iddiasına dayanak yapmakta ve Cumhuriyet başsavcısı da bu iddiayı ciddiye alarak benim sorgulanmam için bir sebep sayabilmektedir. Bu gülünç ve şaşırtıcı iddiaya dayanılarak insanın hak ve özgürlüklerinin çiğnenmesi, hazindir. Gülünç ve şaşırtıcı olan şeylerden biri de şudur ki, BEKSAV’ın taşınması da “örgütsel talimatla gerçekleşmiş” olarak değerlendirilmekte ve Cumhuriyet savcısı bunu da ciddiye almaktadır. Kısacası, benim gözaltına alınıp mahkemeye sevk edilmemin hukuki nedeni, sadece ve yalnızca budur. Polis, savcılık ve mahkeme aşamasında benim ve BEKSAV’ın “terör” bağlantısı karşıma bu inanılması güç argümanlarla çıkarılabiliyor ve bunun adı hukuk olabiliyor.
2) Benimle ilgili olarak: Sorgu süresi boyunca bunların gayri ciddi iddialar olduğunu, keyfi davrandıklarını söylemem üzerine, güya ne kadar dikkatli ve titiz çalıştıklarını kanıtlamak için bana bazı krokiler ve fotoğraflar gösterdiler. Bunlar, benim eşim ve çocuğumla birlikte kaldığımız evin krokileri ve benim halka açık etkinliklerde yaptığım konuşmalar sırasında çekilmiş kişisel fotoğraflarımdı. Evimizin ön ve arka giriş sokakları, mahalle içindeki bağlantı yolları, bütün ayrıntılar krokide yer alıyordu. Bunların hangi mahkeme kararına dayanılarak neden yapıldığını sormam üzerine, “sen nasıl susma hakkımı kullanıyorum diyorsan, biz de her şeyi açıklamak zorunda değiliz” şeklinde cevap verdiler. Bana sık sık “yalnız dolaşmaktan korkuyor musun, ölüm hakkında ne düşünüyorsun” sorularını sordular. Burada özellikle vurgulamak istiyorum ki, mahkemece salıverildiğim günden itibaren her gün evimden izlenmeye devam ediyorum. Ayrıca son bir yıl içerisinde üç defa evime hırsızlık süsü verilerek girilmiş olmasını da şimdi kuşkuyla değerlendirmekteyim. Evimin sürekli gözetleniyor olması ve benim çok sayıda araçla ve yaya olarak hala izleniyor oluşum da düşündürücüdür.
3) 8- 21 eylül saldırılarıyla ilgili olarak: Polis ve savcılık, 8-21 eylülde Türkiye genelinde yapılan ve 100’ü aşkın kişiyi, 25 ayrı kurumu mağdur eden gözaltı ve tutuklama saldırısını “yasadışı örgüt operasyonu” olarak lanse etmektedir. Bu dosya üzerinde hâlâ gizlilik kararı kaldırılmış olmadığından, suçlamanın ne olduğunu tam olarak bilememekteyiz. Fakat gerek polis sorgumda, gerek savcılık sorgusunda yansıtılanlar, gizlilik kararı altında saklanan şeyin ne olduğunu benim açımdan anlaşılmaz/bilinmez olmaktan çıkarmıştır. Çok somut olarak gördüm ki, rejime muhalif çerçevede görülen kurumlar ve oralarda görev alanlar, gözdağı ve sindirme yoluyla susturulmaya, etkisizleştirilmeye çalışılmaktadır. İleri sürülen iddiaların neler olduğunu polis, savcılık, mahkeme gibi resmi makamların beyanatları ve soruları üzerinden somut olarak görmüş ve duymuş birisi olarak bu dosyanın demokratik, ilerici kesimler üzerinde baskı yaratmaya yönelik olduğundan eminim. Duruşmalar başladığında herkesin de bu gerçeği göreceğini şimdiden belirtmek isterim.
4) Adı geçen bazı kişilerle ilgili olarak: Gözaltında tutulduğum süre içerisinde Orhan Pamuk, Yaşar Kemal, Akın Birdal, Osman Baydemir, Eren Keskin, Mehmet Bekaroğlu gibi aydınların, siyasetçilerin adı geçti. Bana “Orhan Pamuk, Amerika’ya kaçtı. Sence Yaşar Kemal nereye kaçacak” dediler. Onlara Yaşar Kemal’in evrensel bir aydın olduğunu, dünyanın her yerinde halklar tarafından el üstünde tutulacağını” söyledim. Dediler ki, “O Chirac’ın yanına gömülecek”. Ben de “Yaşar Kemal’i gömmek mümkün değildir. O, Anadolu’da doğdu, dünyada büyüdü, yine Anadolu’da ölümsüzleşir; sizin bu tehditlerinize sığmaz onun büyüklüğü” dedim. “Biz tehdit etmiyoruz, ama bak artık bir Moskova’nız da yok ki, oraya gidesiniz. Orhan Pamuk’u Amerika kabul eder, ama o Şanar Yurtatapan’ı niye etsinler ki? Mesela Eren Keskin’in yeri Brüksel, Osman Baydemir’in yeri Beka. Akın Birdal mezardan çıktı, verilmiş sadakası varmış” şeklinde uzun uzun konuştular. Madem aydınsın, okumuş adamsın, bunları da konuşalım. “İçinizde bir ucube Mehmet Bekaroğlu’dur, işte onu daha anlayamadık” dediler. Bunun üstüne “benim yanımda böyle konuşamazsınız. Türkiye’nin değerli insanlarına böyle hitap etmenize müsaade etmem” deyince, “niye? Sen komünist değil misin, ateist değil misin? Liberaller Amerikancı değil mi? Yoksa sen de mi Amerikancısın?” şeklinde cevap verdiler. Bu bahsi uzun bir süre devam ettirdiler. Aralarında benim de yazılarımın bulunduğu çeşitli kitap, dergi ve gazetelerin bulunduğu kimi yayınlardan altı çizilmiş bazı bölümler okuyarak saatlerce konuştular. “Nazım Hikmet, Ahmet Kaya, Yılmaz Güney gibi vatan hainleri emperyalizmin toprağında yatıyor. Orhan Pamuk Amerika’da yatacak. Yaşar Kemal’in yeri daha belli değil” biçiminde küstahça konuşmaya devam ettiler. Hrant Dink için “o hırt”, “o dingil”gibi saygısız ve terbiyesizce ifadelerine müdahale edip yüksek sesle tartışınca, “tamam yanlış anlama, seni deniyoruz, delikanlı adammışsın” diyerek kendilerince sinirlenen birini sakinleştirmeye çalıştılar. Söylemek istediğim şudur ki, görevi kolluk kuvveti olan kişilerin aydınlarımıza dönük bu küstah ilgisi, aydının özgürlük sınırını aydının kanıyla çizen bir rejimin ve düzenin aynası olması bakımından çok çarpıcıdır. Aydınlarımızın adlarının sorgu odalarında böyle rahatlıkla geçiyor olması, tehdit ve küfür içeren söylemlere konu olması, çok düşündürücü ve kaygı vericidir.
5) Hasan Ocak ve Süleyman Yeter’le ilgili olarak: Devamlı “bak sen buraya daha önce de geldin. Nasıl? Çok değişim var değil mi? Artık işkence yok. Siz de önyargılarınızı bırakın artık” deyip durdular. Bir ara “Süleyman Yeter burada öldürüldü, bu binada. Peki Hasan Ocak nerede öldürüldü, bu binada mı?” diye sordum. Bana adını daha önce duymadığım, ama gizli polis elemanı olduklarını söyledikleri iki kişiden söz ettiler. “Peki onlar nerede öldürüldü? Sen onu söyle, biz de senin soruna cevap verelim” dediler. Kendilerine “söylediğiniz kişileri ben tanımam, daha önce de duymadım. Ama siz Hasan Ocak’ın nerede öldürüldüğünü bildiğinizi mi söylüyorsunuz” diye sordum. Ağız değiştirdiler. Konuyu kapattılar. Bu diyalog, yoruma gerek duyulmayacak kadar açıktır. Bu diyalogu yaşayan kişi olarak Hasan Ocak’ın katilleri konusunda söz konusu polis görevlilerinin bilgi sahibi olduklarını somut olarak hissettim, anladım.
Değerli arkadaşlar,
Gözaltına alınmam ve sorgulanmamla ilgili ayrıntılar bu şekildedir. Beni kaçırarak Emniyet Müdürlüğü’ne götüren ve yol boyunca anlattığım biçimde davranan görevliler hakkında suç duyurusunda bulunacağım. Darp edildiğime dair adli tıp raporum dava dosyasındadır. Demek ki, biz Kazım Koyuncu filmi çektiğimiz, binamızı taşıdığımız için Ağır Ceza’da yargılanacağız. Bize bu muameleyi reva görenlerin nerde yargılanacağını ise zaman gösterecektir. Her iki yargılamayı da takip edeceğinizi umuyorum. Bu anlattıklarımın yorumunu da basın yayın organlarının habercilik anlayışına ve kamuoyunun takdirine bırakıyorum." Hacı Orman BEKSAV Yönetim Kurulu Başkanı
IRAKLI KÜRT RESSAMLAR DİYARBAKIR’DA SERGİ AÇTI...
Son birkaç yıldır yapılan etkinliklerle Kürt yazarları, şairleri ve müzisyenleri buluşturan Diyarbakır, artık başka sanat alanlarında çalışmalar yapan sanatçıları da buluşturuyor.
Iraklı Kürt ressamlardan Evdilmuttalib Gerdî ve Dr. Soran İsmail, bir dizi çalışmalarını Diyarbakır’da sergilediler. Diyarbakır Sanat Merkezi’nde açılan ve 3 Şubat – 6 Mart arasında açık kalacak serginin açılışında, çok sayıda Diyarbakırlı ressam, heykeltıraş ve resme ilgi duyan gençler bir araya geldi.
(Resim: Evdilmuttalib Gerdî)
1.ULUSLARARASI GAZİANTEP KARDEŞ EDEBİYATLAR BULUŞMASI...
Gaziantep’te Büyükşehir Belediyesi’nin desteğiyle düzenlenen ve Türkiye, Suriye ve İran’dan edebiyatçıların katıldığı 1. Uluslararası Gaziantep Kardeş Edebiyatlar Buluşması 3 Şubat’ta Gaziantep’de yapıldı. Toplantının sonuç bildirgesi açıklandı. Etkinliğe üç ülkeden konuşmacı olarak katılan yazarlar kendi ülkelerinin şiiri, öyküsü ve romanı üzerine bilgiler verdiler ve ülke edebiyatlarının birbirine etkilerini tartıştılar. Kültür ve sanatının, birçok ortak özellikler barındırmasına karşın özellikle aydın ve sanatçıları arasında ciddi bir yabancılık ve uzaklığın olduğu değerlendirmesinin öne çıktığı toplantıda, edebiyatın ve sanatın bugün bölgede yaşanan trajediye kayıtsız kalamayacağı vurgusu yapıldı.
Suriye’den katılan şair, yazar ve çevirmen Osama Esber, Suriye şiirinin 2000 yıllık bir geçmişi olduğunu, Arap şiirinin bütün ortak özelliklerini taşımakla birlikte farklı ve özgün yanlar barındırdığını ifade etti. Özellikle 2. Dünya Savaşı’ndan sonra, ulusal kurtuluş hareketlerinden etkilenen Suriye edebiyatında bugün yenilikçi bir akımın geliştiğini söyleyen Esber, genç şairler arasında günlük yaşamdaki detaylara inen bir yönelimin olduğunu ama bunun biraz eleştiriden yoksun olduğunu belirtti. İran edebiyatından örnekler veren İranlı edebiyatçı Muhammad Ali Ulumi de İranlı şair ve yazarların yavaş yavaş geleneksel kalıplarından kurtularak, insanların ve toplumun bütün sorunlarıyla ilgilenmeye başladığını dile getirdi.
Küreselleşme ve postmodernizmin edebiyat ve kültür alanında yarattığı tahribatlar üzerine konuşan Burhan Günel ise, “Emperyalizmin kültür düşmanlığının en çarpıcı kanıtı Irak’ta ilk yağmalanan yerin Bağdat Müzesi olmasıdır” dedi. Türkiye’deki postmodernlerin yıllar önce Avrupa’ya götürülerek haftalarca gezdirilip eğitildiklerini, döndükten sonra da ‘işte bizim postmodernlerimiz’ diye karşılandıklarını söyleyen Günel, “emperyalizm denilen vahşi canavara karşı her şeyimizle karşı koymalıyız. Bu en başta biz aydınların, yazarların sorumluluğudur. Ben bugün burada İran ve Suriye edebiyatı hakkında birçok şeyi ilk kez öğrendim. Buradaki yazarları ilk kez tanıdım. Bu benim eksikliğimdir. Ama bu bir adım olmalı ve halklar arasında güçlü bir birliğin olabilmesi için bu çaba devam etmelidir” şeklinde konuştu. Oturumları Gaziantepli gazeteci yazar Ali Atalar’ın yönettiği etkinlikte, Suriye’den Nazım Mhenna, İran’dan Aghar Delbary Poor ve Gaziantepli yazarlar Fevzi Günenç, Mustafa Aslan, Tamer Abuşoğlu ve Behiye Köksel de birer sunum yaptılar.
Yapılan sunumların ardından kaleme alınan sonuç bildirgesinde, acılar, sevinçler, dostluk, barış ve insanlığın yaşadığı trajedilerin sanatın ve edebiyatın ilgi alanında olduğuna dikkat çekilerek, “Etkinlikte yer alan İranlı, Suriyeli ve Türkiyeli yazarlar bir yandan çağına tanıklık görevlerini yerine getirirken, bir yandan da bölgede yaşanan trajediler karşısında ortak tavır alma ve süreç içerisinde bu tavrı geliştirme girişiminde bulunmuşlardır” denildi. Sonuç bildirgesinde, bu tür çalışmaların tüm bölge halklarını kucaklayarak gelişmesi umudu ve amacı da ifade edildi.
ERTUĞRUL KARAKAYA’NIN ANMASINA KATILAN ANNESİNE DAVA AÇILDI...
1977 yılında ODTÜ'de jandarma tarafından katledilen ODTÜ-ÖTK sözcüsü Ertuğrul Karakaya’nın bu yıl gerçekleştirilen anmasına katılan annesine dava açıldı. Atılım gazetesinin haberine göre Ertuğrul Karakaya’nın ölüm yıldönümünde Manisa Salihli’de yapılan anma etkinliğine katılanlar hakkında dava açıldı. Salihli Savcısı Seyfullah Öselmiş tarafından “slogan atma suretiyle suçu ve suçluyu övme” gerekçesiyle açılan davada Karakaya’nın annesi, kardeşi, yeğenleri ve 16 kişi yargılanacak. Davanın ilk duruşması 9 Mart 2007’de Salihli Sulh Ceza Mahkemesi'nde gerçekleşecek. Görme engelli Ayşe Karakaya 8 Haziranda oğlunun mezarı başında yapılan anma etkinliğine katılmış oğlunun cenazesinde yaşadıklarını anlatmıştı.
Ertuğrul Karakaya, ODTÜ-ÖTK üyesiydi. ODTÜ’de 9 ay süren boykotun örgütçülerindendi. 8 Haziran günü daha sonra “Karakaya Kapısı” olarak anılacak olan kampüsün a-1 girişinde jandarma tarafından önce kurşunlandı, ardından da süngülendi. Yaralı halde bekletilerek onu almaya gelen ambulansın geri çevrilmesinin ardından hayatını kaybetti. Ölümün ardından Gülten Akın, daha sonra bestelenecek olan “Ertuğrula Ağıt” ı yazdı: "Gökte bulut yan yan gider / Yaralarından kan gider / Töresi batası dünya / Kahpe kalır sahan gider // Ortadoğu'nun dumanı / Jandarma bilmez amanı / Ertuğrul'a dügün ettik / Ot biçim orak zamanı .................."
YKY’NİN NÂZIM HİKMET ŞİİRLERİ ÜSTÜNE TEPKİLER BÜYÜYEREK SÜRÜYOR:
Gaziantep Ayışığı Sanat Merkezi YKY’yi Protesto Etti...
Bütün haklarını sokaklarda, mücadele ederek kazanmış olan işçi sınıfı için sanatına, sanatçısına, kendisine yazılmış olan şiirlere sahip çıkmanın yolu da yine aynı yöntemlerden geçiyor. Bu yöndeki eylemlerden biri de 4 Şubat Pazar günü Antep’te yapıldı. Antep Ayışığı Sanat Merkezi, Yeşilsu Parkı’nda yaptığı şiir dinletisi ve basın açıklaması ile Nazım Hikmet’in eserlerinin, gerçek sahibi olan işçi ve emekçilerden uzaklaştırılmasını protesto etti. Basın açıklamasında sermaye sınıfının baskı ve saldırılarının işçi sınıfının sanatçılarına, kurumlarına ve aydınlara yöneldiğine ve arttığına, bu saldırıların bir uzantısı olarak da Nazım Hikmet, Orhan Veli Kanık, Edip Cansever gibi sanatçıların eserlerinin yayımının Yapı Kredi Yayınlarının tekeline alındığına değinilerek işçi ve emekçilere Nazım’ın dizeleriyle seslenildi: "Gelin kızıl tank taburları gibi. / Dağları düzleyerek gelin. / Kömür, benzin, gaz kokusu yansın nefesinizde. / Mavi işbaşı gömleklerinizi giyerek gelin."
“Eğer niyetiniz yine Nazım Hikmet’i kilitlemekse taş duvarların ardına, nasıl susturacaksınız bunca insanı? İşçilerin çelik bakışlarını nasıl kıracaksınız, paranızla satın alabilecek misiniz insan yüreğini, insan beynini? Halkın denizini hangi ateşle yakabileceksiniz? Nazım Hikmet sizin tekelinizde değil. O parayla satın alınmayacak kadar kendisini sınıfına, mücadelesine adamış yürekli bir şairdir. Hangi perde kapatabilir güneşin ışığını? Tüccarlar size satmış olabilir telif hakkını, fakat işçi sınıfının şairinin şiirleri işçi sınıfınındır.” Denilen basın açıklaması Ayışığı Sanat Merkezi şiir grubunun Nazım Hikmet şiirlerinden oluşan bir dinletisiyle devam etti. Nazım Hikmet’in şiirlerinin işçi ve emekçilerden niçin uzak tutulmaya çalışıldığının anlatıldığı bildirilerin çevrede toplanan insanlara dağıtılmasından sonra etkinlik sona erdi.
ZENGİNLER KİRLETİYOR KLİMANJARO'NUN KARLARI ERİYOR
Klimanjaro’nun Ernest Hemingway’in romanlarına konu olan karları, 22’nci yüzyılı göremeyecek. Kenya Dağı eteklerindeki Naro Moru Köyü sakinleri, her yıl zirve karlarının erimesine tanık oluyor. Sıcak güneşin yıl boyu ısıttığı buzullar, yıllarca tutundukları kayaları terk etmek zorunda kalıyor, çünkü insan eliyle endüstriyel olarak dengesi bozulan iklim, artık geçmişte olduğundan daha sıcak. Köylüler, Associated Press muhabirine; dağlarda buzul erimesine bağlı olarak ufak şelaleler oluştuğunu ve bunların sesinin vadileri çınlattığını belirtiyor.
Küresel ısınma, sadece dünya nüfusunu değil yeryüzünün tüm bitki ve hayvanlarını ve jeolojik düzenini de tehdit ediyor. Birleşmiş Milletler’in iklim değişikliği konusunda yayımladığı bir rapor, küresel ısınmaya karşı harcanan çabalara karşın, sera gazlarının salınımının yükselişe geçtiğini ortaya koydu. Rapora göre sera gazı salınımının en hızlı arttığı ülke ise Türkiye. Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Sekretaryası’nın yayımladığı raporun sonucu, dünyanın geleceği açısından korkutucu: Gelişmiş ülkelerin sera gazı salınımı, azalmak bir yana artıyor.
Küresel ısınma, sadece dünya nüfusunu değil yeryüzünün tüm bitki ve hayvanlarını ve jeolojik düzenini de tehdit ediyor. Birleşmiş Milletler Biyoçeşitlilik Konvansiyonu’na göre dünya, dinozorların soyunun tükenmesinden bu yana en büyük tehlike ile karşı karşıya. Bilim insanları, küresel ısınmanın etkilerinin yeryüzünde, meteor çarpmasından bile daha büyük bir etki yaratacağını belirtiyor ve uyarıyor; dünya, tarihinin en hızlı yok oluşuna doğru sürükleniyor. Dünya, son 500 yılda 844 bitki ve hayvan türünü kaybetti. Bu kayıpların kimi çevre kirliliği ve canlıların doğal ortamlarının insanlar tarafından yok edilmesi, kimisi de etkilerini son 30 yılda daha çok hissettirmeye başlayan küresel ısınma yüzünden yaşandı. Ancak küresel ısınmanın olumsuz etkileri giderek daha büyük bir hızla kendini göstermeye başladı. Araştırmalar bu nedenle, hem karada hem de suda yaşayabilen anfibik canlıların üçte birinin, memelilerin de yaklaşık dörtte birinin tehdit altında olduğunu gösteriyor.
UĞUR KAYMAZ DAVASINDA POLİSLERİN TUTUKLUNMA TALEBİ REDDEDİLDİ
7 Şubat günü Eskişehir Ağır Ceza Mahkemesi’nde görülen Uğur Kaymaz davasında, sanık polislerin tutuklanması talebi reddedilirken, duruşma ileri bir tarihe ertelendi. Mardin’in Kızıltepe ilçesinde 21 Kasım 2004 tarihinde güvenlik güçleri tarafından düzenlenen operasyonda 13 kurşunla öldürülen 12 yaşındaki Uğur Kaymaz ve babası Ahmet Kaymaz’ın öldürülmesine ilişkin operasyonda yer alan 4 güvenlik görevlisi hakkında açılan davanın 9. duruşması Eskişehir Ağır Ceza Mahkemesi’nde görüldü.
Duruşmada müdahil avukatlar adına söz alan Erdal Kuzu, yargılama sürecinin başından itibaren, olayda ölen iki insanın yaşam hakkının ihlal edildiğini anlattıklarını belirtti. Müdahil avukatlardan Kemal Aytaç ise Adalet Bakanlığı’nın soruşturma yazısıyla davaya müdahil avukatların isim listesinin istenmesinin yargı bağımsızlığına gölge düşürdüğünü belirterek, şöyle devam etti: “Bakanlık ne yapacak isimlerimizi? Sicil defteri mi tutacak? Adalet Bakanlığı’nın bu listeyi istemesini bir nebze olsun anlarız, ancak bağımsız yargıyı temsil eden hakimlerin bu isteği karşılaması esef vericidir. Mahkeme bu konuda herhangi bir şey yapmazsa girişimde bulunmayı düşünüyoruz. 20 yıllık avukatım ilk kez böyle bir istekle karşılaştım.” Müdahil avukat Nurettin Yılmaz da kanunların ve adaletin kamu vicdanını rahatlatmak için var olduğunu belirterek, “Bu olayda başka benzer olaylarda olduğu gibi bazı kişiler görev ve sorumluluklarını aşmışlardır” diye konuştu. Sanık avukatları ise daha önceki mahkemelerde de tekrarladıkları Kaymazların sivil insanlar olmadığı iddiasını tekrarladı. Sanıkların tutuklu yargılanma talebinin reddine karar veren mahkeme heyeti, duruşmayı 14 Mart’a 2007’ye erteledi.
GAZETECİ SİNAN KARA BATMAN'DA TUTUKLANDI...
Daha önce "kaymakama iki adet gazete göndermediği" ve "Mert Çiller'in korumalarını tehdit ettiği" iddialarıyla iki kez hapse giren gazeteci Sinan Kara, Datça'da verilen bir hapis cezası nedeniyle Batman'da 7 Şubat’ta geceyarısı gözaltına alınarak hapse gönderildi.
Batman kenti ve çevresini tanıtan bir kitap hazırlığı için bir grupla birlikte bu kente giden gazeteci Sinan Kara, "Datça Haber" gazetesi sahibiyken verilen hapis cezasını çekmesi için gözaltına alınarak tutuklandı. İnsan Hakları Derneği (İHD) Batman Şube Başkanı Saadet Becerikli, Bianet'e, hakkında 146 günlük hapis cezası bulunduğu bildirilen Kara'nın Batman Cezaevi'ne gönderildiğini ifade etti.
HASAN HÜSEYİN, 22. ÖLÜM YILDÖNÜMÜNDE
HÂLÂ CAPCANLI BELLEKLERDE!..
Hasan Hüseyin 1927'de Gürün'de doğdu. Adana Erkek Lisesi'ni, Gazi Eğitim Enstitüsü Edebiyat Bölümü'nde bitirdi (1950). Öğretmenliğinin ilk yılında TCK'nın 142. maddesine aykırı eylemlerden dolayı tutuklandı. Bu nedenle mesleğinden ayrılarak arzuhalcilik, tabela ressamlığı, düzelticilik yaptı. Uzun yıllar Akis dergisinde çalıştı. Taş, Karikatür, Yön, Akbaba dergilerinde Hüseyin Korkmazgil adıyla gülmece öyküleri yazdı. Forum dergisini çıkardı (1968-1970). 26 Şubat 1984'te Ankara'da aramızdan ayrıldı.
Hasan Hüseyin, 1940 kuşağı ile 1960 kuşağı arasında şiir yazmaya, yayınlamaya başlar. Ama o dönemin parlak akımı 2.Yeniye bulaşmaz. Buna karşın 2. Yeniyle gelen dilin kullanım özgürlüğünü, anlamın akışını daraltmadan işler... Şiirleri çok sesli bir koronun haykırışı gibidir. Şiirlerindeki bu nitelikler, onu çağdaş ve daha eskilerin içinde öne sürükler... Bir dönem, Nâzımdan sonra en fazla satılan şiir kitapları onun kitaplarıdır......Kitapları toplatılır, Şair, zindanlarda kelepçelerinin karasında ak güvercinler gibi şiirler yazmaya devam eder. Edebiyatımız bugün de çelik mengeneye alan fildişi kule baronları önce onu görmezden gelirler... Ama bakarlar ki, bir sel gibi önüne dikilen burjuva eleştirmenlerin bentlerini yara yara geliyor... O zaman yarı buçuk Hasan Hüseyin’i kaale alma zorunluluğu duyarlar.... Artık kendileri eleştirmeye çekinirler.. Ama yanlarına çekerek özlerini boşalttıkları fildişi kule solcularına eleştiri yazdırırlar Hasan Hüseyin için. Arif Damar 1940’ların Arif Barikat’ı surların içine kurulduktan sonra Hasan Hüseyin’i “popülist” diye küçümsemeye durur. Onu başkaları da izleme çabasına girse de sesleri sur içinde tıkanıverir....
Bugün de Hasan Hüseyin’in şiirlerine dudak bükenler onun ölümü üzerinde geçen bunca zamana karşın şiirlerinin gençliğinden hiçbir şey yitirmeyişi karşısında şaşalamaktan başka bir şey yapamıyorlar. Onun şiirleri dünyanın bütün nehirlerinde “kızılırmak kızılırmak” akmayı sürdürüyor.
EMEĞİN SANATI GRUBU KATILIMCILARINDAN ŞAİR VE YAZAR
İRFAN SARİ’NİN İLK KİTABI ÇIKTI...
İrfan Sari, yıllardır, Yüksekova’dan yüreğini havalandıran duygularını şiire, öyküye dökmekte... Bazen bir yerel yayın organından, bazen İnternet sitelerinden yükselttiği sesiyle yöresinin renk ve kokularını, toplumsal dokularını yerelden evrensele uzayan toplumcu bir kimlikle nakış nakış şiire ve öyküye dönüştürüyor. Bu şiir ve öyküleri içeren ilk kitabı çıktı İrfan Sari’nin: “KAR SUYUN SIRTINDA”
Kitap “şiirler” ve öyküler” olarak iki bölümden oluşmaktadır. Şiirlerinde coğrafi bir dilin ve duyarlığın derinliğinde bireyden toplumsala uzanan bireysel ve toplumsal duyarlıkları iç içe alan bir yapı görülmektedir. Şairin öykülerinde de Yüksekova ve çevresinin sesi, kokusudur yansıyan. Kimi zaman bir sevda, kimi zaman acı bir kayıp, kimi zaman bir jandarma dayağı, kimi zaman bir umuttur bu öykülerde dile getirilen.
İrfan Sari’nin şiirleri içten ve naiftir. Oramar’ın renk renk çiçekli, sarp kayalı , doğası gibidir. İrfan Sari, Yüksekova, Urmiye, Diyarbakır zindanları, Ankara ve Edirne’de yaşamın izini sürerken yöresel renkleri, zenginlikleri, dertleri ve sorunları ince, naif bir çizgiyle üstlerini kapatmadan yansıtıyor duygular dünyamıza. Özellikle duyusal çağrışımları yerinde ve abartısız kullanarak, ilgi ve dikkatimizi sınamaksızın ama şiirin isterlerini de dikkate almaya çalışarak duyarlıklarımıza yaslanıyor. Biçemindeki içtenlik, anlatımındaki duruluğu, konuların özgünlüğü ile okunması gereken bir kitap "Kar Suyun Sırtında"... Gözden de gönülden de ırak tutulmuş bir bölgeden, denize 700 fit, denizden 1000 km uzaktan 2000 metre yüksekten gelen bir berfîn, bir kardelen, “KAR SUYUN SIRTINDA”.
NOT: E-Dergimize yapıt göndermek isteyen dostlar, emegin_sanati@mynet.com adresine gönderebilirler. Ayrıca grubumuza üye olarak, grup adresi yoluyla da bizlerle ilişki kurabilirsiniz: http://gruplar.antoloji.com/emegin-sanati Google Grup E-Posta Adresi: emegin_sanati@googlegroups.com Facebook Grup Adresi: http://www.facebook.com/album.php?aid=9847&id=100000398597738&saved#!/group.php?gid=25084311107 Twitter Adresi: http://twitter.com/#!/emeginsanati Emeğin Sanatı E-Kitaplığı: http://issuu.com/emeginsanati
.jpg)
